Κεφαλοιδίον

Αρχαία οχυρή πόλη, η οποία βρισκόταν σε ακρωτήριο της βόρειας ακτής της Σικελίας. Η πόλη κατακτήθηκε το 396 π.Χ. από τον τύραννο των Συρακουσών, Διονύσιο, και το 307 π.Χ. από τον Αγαθοκλή. Το 254 π.Χ. την κυρίευσαν με προδοσία οι Ρωμαίοι, ενώ λεηλατήθηκε από τον Ουέρρο την εποχή του Κικέρωνα. Το Κ. φημιζόταν επίσης για τους άριστης ποιότητας τόνους που αλιεύονταν στα νερά της περιοχής. Στην πόλη λατρεύονταν ο Ηρακλής και, σε μικρότερη κλίμακα, ο Ερμής. To Κ. ονομαζόταν Κεφαλούδιον κατά τον Μεσαίωνα, ενώ υπήρξε εστία ελληνοβυζαντινού πολιτισμού. Περίφημος είναι ο καθεδρικός του ναός, όπου υπάρχει παράσταση του Παντοκράτορα Χριστού, βυζαντινής τεχνοτροπίας. Πολλοί υποστηρίζουν ότι η τοιχογραφία αυτή ανήκει στη σχολή του Παντοκράτορα της μονής Δαφνιού, όμως η άποψη αυτή αμφισβητείται από τους περισσότερους αρχαιολόγους και τεχνοκρίτες.